راندن در اتوبان

ریل ساچمه‌ای کشو کابینت آشپزخانه، تقریبا از همان ابتدای زمان نصب زهوار دررفته بود و کشو راحت باز و بسته نمی‌شد. مهمترین علت این اتفاق هم ضعیف بودن نوع ریل در برابر حجم وسایلی بود که در کشو قرار می‌گرفت. بعد از مدتها صبوری و کنار آمدن با نقص حرکتی کشوها، بالاخره تصمیم گرفتم ریل‌های مقاوم به سنگینی را با قبلی‌ها عوض کنم. پس ریل جدیدی را که تا حدودی مقاومت بهتری داشت انتخاب کردم و خریدم و به بدنه کابینت و کشو پیچ کردم. تا اینجا مشکل جدی برای نصب نبود جز اینکه برای پیچ‌کردن، باید سوراخ‌های تازه‌ای در بدنه کشو و کابینت حفر می‌کردم. اما چالش جدی وقتی شروع شد که خواستم سنگین‌ترین و عمیق‌ترین کشو را که حجمی تقریبا سه برابر اندازه‌های معمول و مرسوم در طراحی کابینت دارند را نصب کنم.
پس از کلنجار بسیار برای ریل گذاری، تازه دانستم که مهارت جاگذاری کشو بر روی ریل را بلد نیستم و اگر تا حال متوجه این نقص نشده بودم؛ به این خاطر بوده که حجم کشوهای قبلی در حد قابل قبول و روتین بوده و جا زدن آنها نیاز به مهارت چندانی نداشته است: -من مانده بودم و یک کشو حجیم که نمی‌توانستم نصب‌ش کنم.
وقتی راه‌های مختلف که به ذهنم می‌رسید را امتحان کردم و نتیجه‌ای نگرفتم، برای یافتن راه‌حل در میان صفحات فارسی گوگل کردم. اما تمامی نتیجه‌ها می‌رسید به صفحات سازندگان و تولید کنندگانی که به قصد بازاریابی، از کلیدواژه‌هایی استفاده کرده بودند که همچون منی که قصد خرید کابینت نداشتم را هم به داخل سایتشان هدایت کنند؛ اما دریغ از یک راهنمایی پیرامون چگونگی جای‌گذاری صحیح کشو بر روی ریل ساچمه‌ای. پس از آن رفتم سراغ یوتیوب و پس از بالا پایین کردن صفحات نجارهای غیر وطنی، توانستم در مدت کوتاهی قلق کار را یاد بگیرم و خیلی راحت و به طرز باور نکردنی کشو را جا بزنم.
بعد که کار تمام شد و پاها را دراز کرده بودم، اتفاقات را مرور کردم و به این رسیدم که ما فارسی زبانها برای مهارت‌آموزی و از آن مهمتر دریافت دانش مهارتی از طریق فضای مجازی کمبود و نقص جدی داریم. اما این فاجعه‌آمیز نیست که فجازی فارسی زبانان محروم است از اطلاعات دانشی، چراکه با ورود مسئولانه و فعال متخصصان ماهر به اینترنت و اشتراک داده‌های مهارتی؛ این نقیصه قابل جبران است. بلکه زنگ خطر از آن هنگام به صدا درآمده که ارائه اطلاعات غلط و ناصحیح به مخاطب، به یک رویه مرسوم و متداول از سوی گردانندگان سایت‌های مهارت‌آموزی فارسی زبان تبدیل شده تا جایی که توجه متفکران عرصه رسانه را هم به این موضوع منعطف کرده است. در این میان عده‌ای بر این باورند که برای مقابله با بد آموزی، می‌بایست مخاطب را به سواد رسانه‌ای مجهز کرد. اما برای من سخت است که بپذیرم مخاطب آگاه و مسلط به زبان رسانه هم از پس حقه‌های صفحات فیک موجود در زمینه مهارت‌آموزی به تنهایی بر بیاید. پس چاره چیست؟
به نظر من، فراهم کردن ایجاد زمینه سنجش آموزه‌های مندرج در سایتهای رنگارنگ و سپس ثبت داده‌های ارزیابی در سایتهای اطلاع‌رسانی معتبر و همچنین ارائه محتوای رایگان از سوی متولیان رسمی آموزش مهارت برای آندسته از مهارتهایی که صرفه اقتصادی جهت اعزام کارگر ماهر به محل ماموریت را ندارد؛ می‌تواند تا حدود زیادی نواقص موجود در این زمینه را حل کند.